The joy of desire
1999 Duur: 1.55 min
Locatie: De Marollen – Brussel
In deze film onderzoekt Maarten de verhouding tussen ruimte en tijd. Het overbruggen van een afstand. Vanaf een dak probeert hij een klokhuis van een juist opgegeten appel in een schoorsteen verderop te gooien. Héél veel pogingen zijn gereduceerd tot een film met een vijftigtal pogingen waarbij het klokhuis steeds net naast de schoorsteen terecht komt of in sommige gevallen erop afketst. Niet één keer belandt het klokhuis in de schoorsteen. Met als doel het verlangen te laten zien, het afketsen op de rand. Niet het raak gooien is interessant maar de poging, gestuurd door verlangen. Er ontstaat ook een bijna zintuiglijke verbinding tussen het eten van de appel en de architectuur.
En toch is het uiteindelijk één keer gelukt om de appel in de schoorsteen te gooien. ‘Het voelde raar, alsof je tijd en ruimte opheft. Ik hoorde niets, zelfs geen plof zoals bij alle mislukte keren, heel vreemd en zelf intiem’. Voor Maarten was dat tevens het moment om te stoppen. Natuurlijk zit deze laatste worp niet in de montage.
Nadat het project gestopt was, heb ik de pijp afgedekt met een stukje plastic als herinnering aan het verlangen dat er ooit was.
Blaupunkt
1997 Duur: 0.57 min
Locatie: De Marollen – Brussel
De film is ontstaan vanuit het idee van ‘haast hebben’ of ‘verlangen naar’. In gedachten ben je al daar waar je wil zijn. Je probeert te ontkomen aan je eigen lichamelijkheid.
De film is opgebouwd uit drie delen. Je ziet iemand in een trappenhuis naar boven rennen. Bijna boven aangekomen ontstaat er een omkering. De kijker wordt deelnemer en wordt rennend meegenomen over een plat dak. Kort voor het einde kijkt de camera over de rand. Je ziet een terrein met sloopafval, de camera zoeft welgemikt dertig meter naar beneden precies op de blauwe stip van een Blaupunkt-reclamebord. Na de klap wordt het beeld zwart, einde film. Van kijker word je deelnemer, daarna word je mechanisch en visueel verder gevoerd. Niet Blaupunkt is het mikpunt, je bent het zelf.
Setting the scene
Roltrappen
1997 Duur: 4.04 min
Locatie: Parijs – Les Halles + Gare Montparnasse
In overdekte winkelcentra beweegt een camera zich tussen het winkelende publiek. Je rent als kijker mee van roltrap naar roltrap. Op een roltrap aangekomen word je langzaam naar boven of naar beneden gevoerd. Voor mij is een roltrap een vertragend timeframe, een slow motion. De roltrappen zitten op microniveau associatief als elektronische weerstandjes in een circuit. Dit ben ik gaan uitwerken in een getekend schema, als model voor de afgelegde route en uiteindelijk als gesoldeerd elektronisch circuit met echte weerstandjes.
Afgelegd roltrapparcours
1998 Mini roltrappen als opzetstukken tegen de buitenkant van gebouwen, zoals een wormpje zich langzaam naar buiten en weer naar binnen kan eten.